Foto’s

Wil je nog meer foto’s van de zeeklassen bekijken, klik dan op onderstaande link.

ZeeklassenBredene 2013

(wachtwoord te bevragen op school)

Vrijdagmorgen

De laatste en dus wat speciaals:  sommigen lagen al met één oog naar hun valies te lonken, bang dat niet alles méé zou zijn, terwijl anderen er steengerust in waren dat de begeleiders de klus wel zouden klaren…

En na het ontbijt… inderdaad DE titanenklus van iedere kampganger: hoe krijgen we dat in godsnaam allemaal weer in die valies? Met man en macht werd er geduwd en gepropt, een ferme knie gebruikt, met drieën aan een rits getrokken en als de bultige boel dan eindelijk klaar was moest er nog een nat washandje of een eenzame sok bij…

En toen: toneel: Freddy en dokter Love zaten bijzonder knus samen in de zetel en ze zagen er zo gelukkig uit.  Tja, een verrassend nieuw koppeltje dus.  Frits en Frieda daarentegen… kregen lichtjes ruzie omdat Frits zijn snor had geschoren en alwéér met zijn vrienden wou biljarten.  Frieda miste bovendien  Freya en haar andere vriendinnen en Freya zag er stralend uit zonder lief.

’t Was dus allemaal wat anders dan voorzien, die vriendschappen en verliefdheden maar eigenlijk zagen ze er allemaal best gelukkig uit: de verliefden, de happy singles en de zomaar-gewoon-vrienden. En we mochten dat bewijzen door een fantastisch spel:  we zochten vrienden in onze groep en leerden ze beter kennen, we puzzelden koppels, maakten hartjesbroches, hielden van dieren en raadden elkaars lievelingseten,-dieren, -sport, en-muziek. TOF wat vriendschap allemaal kan zijn maar dat hebben we deze dagen in het écht wel ondervonden: elkaars bed helpen maken, elkaars valies helpen dragen, elkaars zonnecrème gebruiken, elkaars weggewaaide pet oprapen, niet alle confituur uit het potje nemen, om de beurt in de buizen of op de go-cart.

Zeeklassen zijn méér dan eten, slapen en spelen nietwaar?

En onze meesters en juffen deden het ook voor: de enen sleurden met gigantische decorstukken en dozen materiaal, de anderen smeerden ons vol crème, ze gingen water halen voor de dorstigen, ze zochten een pilletje voor ’t een of ’t ander kwaaltje, ze veegden hopen zand samen en de koks schrobden hun keuken  blinkend schoon

Na de héérlijke spaghetti nog een laatste keer afwassen(de oranje en de gele petten), wat kuieren op ’t plein dat halfvol valiezen stond en toen: afscheid van de zee.  En we mochten zo’n beetje kiezen: actief of rustig, in grote of in kleine groep, op ’ t strand of in de duinen

Toch wat reikhalzend wachten op papa en mama.

Dankjewel: alle deelnemers, begeleiders en de koks.

Donderdagmorgen

Om kwart voor 7 schoten de Bredense wegenwerkers vlak voor het kamphuis luidruchtig met breekhamers en trilplaten en slijpschijven in actie maar ongelooflijk…sommigen sliepen er gewoon door.  Toen we om halfnegen gewassen en geschoren beneden arriveerden dachten we in een hotel te zitten, een vijfsterren uiteraard… ONTBIJTBUFFET…. Qua aanbod bijna niet te beschrijven laat staan op te krijgen: fruitsap, melk, koffie, chocolademelk, thee, kilo’s cornflakes, een reuzenmand pistolets, tafelbrede schalen vol vlees en kaas, ter plaatse gebakken roerei, fruitsalade, yoghurt en om te eindigen een afdeling zoetigheid.

Daarna een matiné in het theater: Frits en Freddy waren gelukkig weer vrienden maar Frits zat toch te popelen om zijn Frieda weer te zien. Hij was door het dolle heen toen de vriendinnen arriveerden. Hij en Frieda direct kwetterend en knuffelend als twee tortelduifjes de zetel in maar bij Freddy en Freya zat het hélemaal anders: Freddy ging niet bij haar zitten, hij keek van haar weg, hij wilde niet gezoend worden, hij wist niets te vertellen…  Tenslotte vroeg Frits zijn vriend op de man af wat er eigenlijk met hem scheelde en Freddy vertelde dat hij hélemaal niets van al die verliefdheidssymptonen voor Freya voelde, ze was gewoon een sympathieke vriendin. Dokter Love kwam weer opdagen en Freddy was plots wel zeer enthousiast want hij vond de dokter “een snellen, een knappen én een slimmen” Amai zeg… Dokter Love beschikte bovendien over een flinke dosis gezond boerenverstand want hij raadde een frisse zeewandeling aan omdat daar nogal wat muizenissen in je hoofd zichzelf oplossen.

En of we uitgewaaid werden… de petjes vlogen weg, de golven schuimden hoog, de broeken wapperden en ons haar stond op storm.  Maar sporten deden we en ’t was verdorie vermoeiender dan in de turnzaal in dat rulle zand.

Middagmaal was héérlijke pikante bananensoep, gevolgd door stoverij en appelmoes en nog eens gevolgd door pudding.  Daarna voor de eerste keer een échte kampuitvinding: DE PLATTE RUST en die was voor sommigen toch wat nodig na zoveel zandgeploeter-aan-minstens-6 beaufort.

Meester Pieter toeterde “verzamelen” en wij de eetzaal binnen waar de lange tafels vol lagen met een “geprepareerde” vlieger” die wij mochten versieren.  Blinkend ingesmeerd toen weer richting strand want, hoe koud het er ook voelde, de zon was er wél de hele dag.  Ontroerend mooi, wel 60 vliegers aan in de strakblauwe lucht: om ter hoogst, om ter verst, allemaal op onszelf: ik en mijn vlieger.  Ze wapperden, ze flapperden, ze dansten  maar d’er waren ook wat neerstorters bij om van de in elkaar verstrengelde nog maar te zwijgen. Marcel de Vliegerman was een ware kunstenaar want het werd een prachtige show: reuzengrote exemplaren, bijzonder kleurige, een beer aan een parachute, een snoepjes-vlieger en een héél sexy madame.. Nadien was een douche méér dan nodig want het afvoerputje kreeg kilo’s zand door te spoelen.  Toen we nadien het terras opschreden was het totale metamorfose: frisgestreken bloemetjeshemden, kapsel in de plooi of in de gel, zelfs kostuums en heel veel bonte beach-kledij.  En de langverwachte fuif kon beginnen mét een optreden van drie knappe jonge juffen én een frisse cocktail-met-kiwi en glitterparapluutje uit de keuken, we hebben bijzonder flexibele koks…  We dansten onze ziel uit het lijf want DJ Dieter ként onze muzikale smaak. Het laatste nummer was ons intussen overbekende kamplied en toen was het écht wel bedtijd… sommigen kregen een steuntje in de rug om de trap op te geraken..

Woensdag…

Onze eerste morgen op kamp: we hadden ze weer in alle soorten en maten: de vroege vogels en de langslapers, de vrolijke babbelaars en de gruwelijke ochtendhumeurders.  Ook sommige juffen zien er ’s morgens wat verfrommeld uit…  Maar allé we geraakten met zijn allen aan ’t ontbijt en in het theater:

Freddy vond het intriest dat Frits alleen maar aan Frieda dacht en niets meer met hem samen deed. Hij verlangde zo naar het sfeertje van mannen-onder-elkaar en vooral der jongens konden dat zeer goed begrijpen.  ’t Werd du

s een vrijgezellen-ochtend met anti-verliefdheidsspelen: jongens tegen meisjes: (plak)appels-eten, gebroken harten kussen, liefde-is-blind, bloosspel enz..

Daarna een vrij momentje voor het eten: bellen blazen, strips lezen, in het kampboekje werken, buizen rollen, dansen, voetballen, go-carten, gezellig babbelen of wat in je eentje even-weg-van-alle-drukte.  Toch spijtig dat het zo koud was want de geruchten deden de ronde dat Brugge en Roeselare strààlden in de zon.  Juf Lut en meester Bernard deden aan een wedstrijd om-ter-mooiste-brace maar ze waren er toch bij met hun gehavende arm: tof!

De koks serveerden heerlijke tomatensoep met ontelbare balletjes, boterhammen, samili, hesp en bergen gezonde groenigheid.  Toen: de keuzewandeltocht: de reuzenwandeling van 12 km, eentje van menselijker lengte, de sneukeltocht voor de genieters en een uitstap naar Sea-life-center met de tram.  Zo tegen zessen landden alle groepen in en rond het kamphuis en hier en daar was er toch eentje die wat zon en zand aan de huid had plakken.  Douchetijd dus en nadien een heerlijk aperitiefje buiten mét een zakje chips en een kruidig kippenboutje. Inmiddels heel wat bezoek uit Ravelijn, waaronder onze Axelle en een lading leerkrachten én meester Tim die Juf Johanna op een rit in zijn zachte Citroën DS tracteerde omdat het haar laatste bos/zeeklassen waren. We verwelkomden haar met een dankbaar applaus en een life musette-nummer van meester Pieter: sur le pont d’Avignon…   De koks stonden te blinken achter hun BBQ en terecht: de heerlijkheden die we op ons bord kregen vallen niet te beschrijven: vis, vlees, rijstsalade, koude aardappeltjes en een assortiment groenten om de tel bij kwijt te raken.

Sommige gezichten glommen dubbel: van de after-sun en van de ribbetjes maar evengoed hingen sommige oogleden wat halfstok.  We mochten onze avondactiviteit kiezen maar enkel de allerstoersten wilden nog naar zee, anderen tekenden, lazen strips of speelden gezelschapsspelen en bijna niemand protesteerde toen het bedtijd was. De pilletjes, nachtzoenen en knuffels trouw uitgedeeld en we begonnen aan onze tweede nacht…

Dinsdagmorgen

Aan de kledij te zien, zijn er 2 soorten ravelijners: de believers in-korte-broek en de ongelovige thomassen-met dikke-jas: eerst zien en dan geloven, dat weerbericht van 20 °…

En wij dus weg, uitgezwaaid door de thuisblijvers, eerst nog wat mensen kijken in de stationshal, dan de roltrap, vlot of aarzelend, dan de trein zonder problemen én in Oostende door Frits en Freddy en compagnie opgewacht, dan toch wat kouwelijk-op-de-kusttram wachten en dan te voet naar ’t kamphuis.

Onze valiezen stonden al op onze gefoto-merkte kamers (dank aan de voorwacht) en wij dus aan de slag: zonder ruzie bepaalden de hoogslapers en de laagvliegers hun positie en begonnen we te spitten in de o-zo-keurige bagage.  Met de nodige hulp van verantwoordelijken en/of handige kamergenoten werd het hoeslaken rond de koppige matras gewurmd, het dikke kussen in de (te) kleine sloop, daarna versierd met de slaapzak, de mooiste pyjama en de knuffel-van-thuis.

Daarna even het plein verkennen in afwachting van het héérlijk geurende middagmaal: courgettesoep, goudgele kip en dito frietjes met een romige champignonsaus.

En na de middag: stràlende zon maar wij toch even naar de toneelzaal waar Frits en Freddy onmiddellijk hun oude rol vervulden in het decor dat ook zomaar eventjes uit Ravelijn was meegenomen… met dank aan de voorwacht…

Frits wilde absoluut weer verliefd worden, Freddy niet, dokter Love wilde wel helpen maar moest medicijn krijgen van 6 kleurige medicijnvrouwen.   Of wij wilden helpen???

We verdienden felgekleurde drank door allerlei tests, we maakten voor elkaar een vriend-                   schapsbandje, we kregen een vieruurbanaan én een toneelact waarbij dokter Love voor een spoedgeval werd weggeroepen, je zal het nooit anders zien. Frits zwaar teleurgesteld natuurlijk, hij had zooooveel van dokter Love verwacht. Gelukkig vielen er 6 verpleegsters uit de lucht die de juiste dosering van de drankjes van ONS verwachtten…  Opnieuw aan het werk dus met proeven als daar zijn:  vissen, zandwoelen, visvoelen, bloemen knutselen, klankschalen voelen enz…

Bij verkeerde dosering kreeg onze Frits jeuk en rode bubbels maar de tweede poging lukte: Frits had vlinders in én op zijn buik maar Freddy had gewoonweg diarree.

De avondboterham was gezond omringd door frisse meloen maar we konden haast niet wachten voor de langverwachte derby Cercle-Club.  Vréémd dat bijna iedereen zo vlot zijn groene of blauwe outfit vond: daar was géén hulp bij nodig.  We aten hamburgers, scoorden met ballonnen, kleedden leerkrachten, schoven bierblikken en supporterden om het luidst want meneer Boma himself kwam Club of Cercle een miljoenencontract aanbieden.  Het scorebord ging spannend gelijk op, de scheids floot zich blauw en…. De avond eindigde met een draw…

Kaat van Cercle en Rani van Club mochten plechtig het contract ondertekenen en toen werden we zachtjes bedwaarts begeleid: het groen/blauw afwassen, tanden poetsen en bed in.  Iedereen kreeg en nachtzoen en/of knuffel, de juffen patrouilleerden in de gangen maar hadden niet veel werk: de zeelucht had al toegeslagen: de wangen en de ogen wat rood tuimelden we vlot in slaap…

Einde van onze eerste dag

Toneel Zeeklassen

Op maandag 27 juni, gingen we met z’n allen naar de turnzaal voor de toneeltjes voor de zeeklassen.

De turnzaal was het huis van Frits en Freddy geworden en die lagen om half 11 nog steeds te slapen…

Toen die twee slaapkoppen uiteindelijk wakker werden, merkten we wat voor sloddervossen het eigenlijk waren. Het huis lag vol vuile kleren en Frits snoot zijn neus in vuile sokken.

Frits en Freddy halen herinneringen op en besluiten enkele oude filmpjes te bekijken. Zo zagen we de streken van een jonge Frits en Freddy, die belleketrek spelen, kalenders verkopen of de zus van Frits plagen. Maar we zagen ook dat het vrienden waren die elkaar altijd zouden steunen, zo zagen we beelden van een jonge Freddy die voor de zieke Frits zorgt.

Hoe meer beelden we van vroeger zagen, hoe meer we moesten vaststellen dat die kleine jongens weinig zijn veranderd. Freddy is nog steeds verlekkerd op sa-ma-li, waarna Frits hem steeds weer moest verbeteren. Maar ook Frits blijft in de grappen van Freddy lopen.

Uiteindelijk zien we een filmpje waarin de jonge Frits en Freddy aan de afwas staan en wegdromen over hoe ze later elk een vrouw zullen zoeken om de nodige was en plas te doen.

Nadat Frits dit filmpje heeft bekeken en eens goed in huis rondkijkt, beseft hij dat hij dringend aan dit plan moet werken. Freddy daarentegen wil alles liever bij het oude vertrouwde houden.

Frits besluit dat ze die avond nog naar een fuif gaan om een vrouwtje te zoeken.

Op de fuif ontmoeten ze Frieda en Freya, deze twee dames, met glamoureuze rubberlaarzen, zien Frits en Freddy wel zitten en zo geraken ze al snel aan de praat. Frits en Frieda hebben een leuke tijd samen, ze praten, dansen en nog meer dingen die je normaal op een fuif doet. Maar Freddy heeft het wat moeilijker met de kennismaking met Freya. Freya doet al het mogelijke om toenadering te zoeken tot Freddy, maar die blijft de boot afhouden.

Terug thuis hebben de twee vrienden het toch wat moeilijk met elkaar. Frits vindt dat Freddy meer contact moet zoeken en Freddy vindt dat Frits zich helemaal anders gedraagt sinds hij Frieda heeft leren kennen.

Om discussies te vermijden bellen ze een zeker Dokter Love, die hen met hun probleem kan helpen.

De dokter schrijft hen een weekje aan zee voor. Frits is er meteen voor te vinden, hij geniet al van de vooruitzichten naar een weekje samen met Frieda, Freya, Freddy en zichzelf. De dokter gaat natuurlijk ook mee om het alles goed te observeren. Freddy is niet echt opgewonden van het idee en vraagt of alle Ravelijners ook mee willen gaan…

Natuurlijk doen we niets liever dan deze twee heren helpen en als we daarbij een leuke tijd aan zee kunnen beleven, zeggen we zeker geen nee.

Terwijl we op de speelplaats wachten op de middagbel, glunderen heel wat leerlingen bij de gedachte aan al de leuke dingen die ze kunnen beleven tijdens hun avontuur aan zee.

We kunnen niet wachten tot volgende week…